آفريقای جنوبی و تاريخی از ظلم،ستم،تجاوز و کشتار سياهپوستان توسط حکومت آپارتاید.کشوری که اسمش با تبعيض نژادی به يادمان می آيد حکومت آپارتاید ايده آلی که در آن دستشويی سياه پوستان از سفيدان جدا شده بود و آنها بايد سفيد پوستان را هميشه با کلام قربان مورد خطاب قرار بدهند. سياه پوستانی که در اين حکومت بايد حتی از داشتن يک زندگی فقيرانه در ترس باشند.البته نام اين کشور ياد آور شخصی به نام نلسون ماندلا نيز است انسانی که بيش از نيم قرن از عمر خود را صرف مبارزه مسالمت آميز با اين حکومت فاشيستی کرد.
پاتريک يک کارگر ساده است او با دو دختر کوچکش و همسر و مادرش يک زندگی آرام را دارد و حتی حاضر نيست اخبار های سياسی رو گوش بدهد او از وقت خالی خود برای آموزش فوتبال بچه ها استفاده می کند اما به يکباره توسط سازمان امنيت به خاطر کار نکره بازداشت و شکنجه می شود اما بعد از اذيت های فراوان مشخص می شود که او بی گناه بوده است بنابر اين او به موزابيک می رود تا در راه مبارزه قرار بگيرد.فردی که نميخواسته در اين جريانات قرار بگيرد وارد بتن مبارزه می شود و ماموريت او منفجر کردن کارخانه ايی است که سال ها در آن کار می کرده است کارخانه ايی که چندين بار ديگر نيز مورد حمله قرار گرفته است اما نابود نشده است اما اينک نوبت پاتريک است که اين ماموريت را تمام کند.
فيلم با نشان دادن صحنه هايی از نلسون ماندلا ادامه می يابد تصويری که بيانگر اين است که تنها راه آزادی بخشش و گذشت است بخشی که هميشه تيکه کلام تمام سخنرانی ها نلسون ماندلا بوده و آن بخشش است.بخششی که بخشی از فرهنگ مردم آفریقای جنوبی شد.
خيلی بيشتر از اين از فيلم انتظار داشتم اما به هيچ وجه فيلم نتونست اون انتظارات منو بر آورده کنه فيلم يه جورايی گم شده بود معلوم نبود اون خانواده افسر نيک و به خصوص اون دخترش کجای فيلم قرار گرفتند با اينکه فيلم بيانگر يک روايت واقعی بود اما فيليپ نويس خوب عمل نکرده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر